Το μάθημα επιχειρεί να αναδείξει τις μεταλλαγές που χαρακτηρίζουν τις τελευταίες δεκαετίες τόσο τις πόλεις όσο και τις αντιλήψεις για αυτές. Στόχος αποτελεί να έρθουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες σε επαφή με νέα μεθοδολογικά εργαλεία, ικανά να βοηθήσουν στην κατανόηση των μεταλλαγών αυτών καθώς και της σύνθετης σχέσης που έχει η Πολεοδομία στην Ελλάδα με τις θεωρίες και τις πρακτικές που διαμορφώνονται στον διεθνή χώρο.
Μελέτη θεμάτων της ελληνικής αρχιτεκτονικής του 20ού και 21ου αιώνα. Εμβάθυνση στο ιστορικό και θεωρητικό υπόβαθρο αρχιτεκτονικών έργων, κειμένων και μελετών. Πρωτογενής αρχειακή έρευνα, συσχέτιση με τις διεθνείς εξελίξεις και ένταξη στο πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής.
Γίνεται εισαγωγή στην ερευνητική παράδοση των υπολογιστικών προσεγγίσεων του σχεδιασμού από ιστορικής, μαθηματικής και αισθητικής πλευράς και αναπτύσσεται ένα πρότυπο πλαίσιο για την κατανόηση του ρόλου των παραγωγικών μεθόδων στις δημιουργικές διαδικασίες του σχεδιασμού (σύνθεση και ανάλυση). Εξηγούνται βασικές μαθηματικές έννοιες για τις τεχνητές γλώσσες και τα υπολογιστικά συστήματα, και γίνεται ιστορική αναφορά σε συγκεκριμένες υπολογιστικές προσεγγίσεις του σχεδιασμού (Alexander, March, Hillier, Stiny).
Η Μεσόγειος και η Εγγύς Ανατολή μετά την εξάπλωση των Αράβων τον 7ο αιώνα. Νέοι εμπορικοί δρόμοι και αστικός βίος. Παλαιές πόλεις και νέες δυναστικές πρωτεύουσες. Τα κάστρα της ερήμου και τα πρώτα αραβικά τεμένη, επιρροές και αρχετυπική σύνθεση. Η αραβική αρχιτεκτονική στην Ανατολή και την Ευρώπη (Ισπανία, Σικελία). Συνθετικές αρχές, συμβολισμός και διάκοσμος στη χωρική συγκρότηση. Νέες μορφές και υλικά διακόσμου. Αρχιτεκτονική τοπίου, κήποι και νερό στη σύνθεση. Ρωμαϊκές-βυζαντινές και περσικές επιρροές.
Το μουσειακό τοπίο στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας προσφέρει άφθονο υλικό για τη μελέτη της αρχαίας τέχνης σε άμεση επαφή με τα ίδια τα έργα. Αξιοποιώντας τις γνώσεις που αποκτήθηκαν στα υποχρεωτικά μαθήματα Ιστορίας και Θεωρίας, επιδιώκουμε σε αυτό το μάθημα εμβάθυνσης να προσεγγίσουμε κριτικά τις πολλαπλές νοηματοδοτήσεις επιλεγμένων έργων της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης (κυρίως γλυπτικής): ως ιστορικών μαρτυριών, ως μέσων κοινωνικοπολιτικής δράσης, ως αισθητικών αντικειμένων, ως τεχνικών επιτευγμάτων και ως μουσειακών εκθεμάτων.
