Διερεύνηση της σχέσης αρχιτεκτονικής και μουσικής μέσα από την οπτική ενός κοινού μεθοδολογικού εργαλείου σύνθεσης, δηλαδή την αντίστιξη. Η αντίστιξη στη μουσική αποτελεί την τεχνική της σύνθεσης μιας πολυφωνικής μουσικής φράσης, σε ενιαίο σύνολο και επιτρέπει σε αυτόν που τη γνωρίζει να «πλέκει» δύο ή περισσότερες μελωδίες κατά τέτοιον τρόπο ώστε να ακούγονται ταυτόχρονα.
Ανάπτυξη του προβληματισμού της ένταξης νέων χρήσεων σε παλαιά κτίρια και της πολλαπλότητας των απόψεων γύρω από το ζήτημα της επανάχρησης της αρχιτεκτονικής του παρελθόντος. Εξοικείωση με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων για την επιλογή της νέας χρήσης και του είδους της επέμβασης που πραγματοποιείται με σύγχρονο αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο, μετά από ανίχνευση της ιστορίας τους και κατανόηση της δομής, της μορφής και της αξίας τους.
Κατανόηση της έννοιας του «αυτογενούς, αυτορρυθμιζόμενου μικρότοπου» μέσα στον αστικό ιστό, και της συμπληρωματικής αλληλοτροφοδοτούμενης σχέσης αμφοτεροβαρούς επηρεασμού του αυτογενούς καθημερινού αρχιτεκτονικού χώρου με τον έντεχνο- σχεδιασμένο αρχιτεκτονικό χώρο. Έμφαση στη βιωματική σχέση με το δημόσιο χώρο της πόλης (ανάλυση, καταγραφή, ερμηνεία) και ειδικά στις επιμέρους ποιοτικές της μικρο-περιοχές, Διερεύνηση της αρχιτεκτονικής διάστασης του οικονομικού, κοινωνικού πολιτισμικού, πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο αναπτύσσεται διαδραστικά η πόλη και τα κοινά της.
Η βιωσιμότητα, η παραγωγή, η οικονομία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, ζητήματα διακυβέρνησης και συμμετοχής αποτελούν θέματα μείζονος σημασίας που εμπλέκουν τον σχεδιασμό και που αφορούν τόσο την αστική συνθήκη, όσο και το περιβάλλον.
