Εκεί Πολυτεχνείο. Ο Μηχανισμός της μνήμης

Η διπλωματική μας εργασία, με τίτλο «Εκεί Πολυτεχνείο. Ο Μηχανισμός της Μνήμης», πραγματεύεται τη δημιουργία ενός θεάτρου στον χώρο του Πολυτεχνείου. Το θέατρο, ως φορέας μνήμης, τοποθετείται σε έναν χώρο εκπαίδευσης και πολιτισμού, που αποτελεί ταυτόχρονα ένα μνημείο, ένα αρχείο μνήμης του παρελθόντος.

Η επέμβαση περιλαμβάνει την δημιουργία μιας διαδρομής, η οποία ξεκινάει από την πόλη, διαπερνά το σώμα του κτιρίου, βυθίζεται στα έγκατα του υπογείου του και καταλήγει στον χώρο του θεάτρου, στην καρδιά του κτιριακού συγκροτήματος, κάτω από την επιφάνεια της γης.

Η πρόταση αναπτύσσεται στον διαμήκη άξονα συμμετρίας του κτιρίου. Η διαδρομή ξεκινάει από δυο νέες εισόδους, τοποθετημένες στα άκρα του οικοπέδου, επί της οδού Μπουμπουλίνας και μέσω δυο καθοδικών μεταλλικών ραμπών, οδηγεί κεντρικά στο επίπεδο του μηχανουργείου.

Το μηχανουργείο, ως διαπερατό φίλτρο, είτε διοχετεύει τους επισκέπτες στους χώρους του Πολυτεχνείου, είτε οδηγεί στο επόμενο καθοδικό σκέλος της διαδρομής. Από εκεί και μέσα από τον σκελετό του κτιρίου καταλήγει στην αιχμή της πορείας.

Ο θεατρικός χώρος, σχηματίζεται εν είδει «φαγώματος», αφαίρεσης μάζας, στον προαύλιο χώρο που ορίζουν τα κτίρια Τοσίτσα, Μπουμπουλίνας, Γκίνη. Στεγάζεται με μία βατή κατασκευή, αποτελούμενη από τέσσερα τετράγωνα ανοιγόμενα μεταλλικά στοιχεία, τα οποία, στην τελική κατακόρυφη θέση τους, αποκαλύπτουν τον θεατρικό χώρο.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για τη διαμόρφωση της πορείας και τη δημιουργία του θεάτρου, αναφέρονται στο παρελθόν του Πολυτεχνείου και συντείνουν, μαζί με την χρήση χωρικά μεταφρασμένων συμβολισμών, στο ξεκλείδωμα των μηχανισμών της συλλογικής και ατομικής μνήμης.