Η πόλη και το ποτάμι. Αναμοχλεύσεις

   Με αφορμή τα αντιπλημμυρικά έργα που απαιτούνται, επιχειρείται ο επαναπροσδιορισμός της σχέση της πόλης της Άρτας με την παραποτάμια περιοχή του Άραχθου που την περιβάλλει. Λειτουργώντας αντίθετα με την λογική  του εγκιβωτισμού, κατά την διάρκεια της πλημμύρας, το ποτάμι ανακτά το  παλιό εύρος του. Προστατεύοντας με τις ελάχιστες παρεμβάσεις την ανθρώπινη παρουσία, τονίζουμε το χαρακτηριστικό της διαρκούς μεταβολής και την αίσθηση του εφήμερου. Το πέρασμα του νερού και του ανθρώπου γίνεται αντιληπτό σαν ίχνος αποτυπωμένο στη βλάστηση και το ανάγλυφο. Με αυτόν τον τρόπο ενεργοποιείται η λειτουργία της μνήμης, μια διαδικασία που βρίσκει το αποκορύφωμά της, στην συλλογική έκφανση της, καθώς κατά την διάρκεια της τεχνητής πλημμύρας που προκαλεί ο περιοδικός έλεγχος του υπερχειλιστή του φράγματος, θεσμοθετείται μια νέα δημόσια γιορτή, ενισχύοντας τη συνοχή της πόλης και δίνοντας ταυτόχρονα το έναυσμα για την πολιτισμική, εκπαιδευτική και οικονομική ανάπτυξη της.

        Τα παραπάνω συνδυάστηκαν με την χωροθέτηση της αναγκαίας επέκτασης του πολεοδομικού σχεδίου και την διευθέτηση της κυκλοφοριακής λειτουργίας, με βασικές επιδιώξεις, την συσχέτιση του καινούργιου τμήματος της πόλης με το ιστορικό της κέντρο, την ανάδειξη ενός τμήματος του ποταμού σε συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα δύο μέρη και την αποσυμφόρηση του περιφερειακού δρόμου ο οποίος παρουσιάζει αυξημένη κίνηση και αποτελεί εμπόδιο στην προσέγγιση της παραποτάμιας περιοχής.

       Τέλος, σε μια προσπάθεια να δώσουμε μια λογική οργάνωσης στις  λαβυρινθώδεις διαδρομές και την αποσπασματική αναγνώριση τυχαίων στιγμιότυπων της πόλης, εντυπώσεις που δημιουργεί ο φαινομενικά  άναρχος τρόπος ανάπτυξης του πολεοδομικού ιστού, ορίζουμε δύο πεζοδρομημένες διαδρομές. Αυτές παρουσιάζουν διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά , ξεκινούν και τελειώνουν ωστόσο στο ποτάμι, το οποίο για μία ακόμη φορά μετατρέπεται σε καίριο συντελεστή της ενίσχυσης της συνεκτικότητας της πόλης.-