Μία πρόταση εναλλακτικού εμπορίου για το Μινιόν

Στη διπλωματική μας εργασία, εισάγουμε χρήσεις εναλλακτικού εμπορίου στο κενό κέλυφος του Μινιόν. Η οικονομική και κοινωνική συγκυρία, μας επιτρέπει ή μάλλον μας επιβάλλει να ξανασκεφτούμε το πρόβλημα των εμπορικών και οικονομικών συναλλαγών, και έτσι προβληματιζόμαστε για το κατά πόσο ένας πυρήνας εναλλακτικών μορφών εμπορίου θα μπορούσε να ζωογονήσει το πρώην μεγάλο πολυκατάστημα, το κενό κέλυφος του οποίου στοιχειώνει την πόλη.

Προκειμένου να προσδιορίσουμε με σαφήνεια τις κτιριολογικές απαιτήσεις, λάβαμε υπόψη αφενός τις επικρατούσες τάσεις των εναλλακτικών μορφών εμπορίου από την έρευνα που κάναμε, από όπου προέκυψαν οι εξής λειτουργίες: διάθεση τροφίμων και οικιακών ειδών σε τιμές δίκαιες για τους παραγωγούς (π.χ. κατάστημα «Σπόρος»), μεταποίηση αντικειμένων και ενδυμάτων (π.χ. κατάστημα «Σκόρος»), ανταλλαγή αντικειμένων και ειδών ένδυσης (π.χ. «Σκόρος»), συλλογικά εγχειρήματα με στόχο την παροχή λύσης στο πρόβλημα της εργασίας, μέσω οργάνωσης Κολλελτιβών, (π.χ. συλλογικό καφενείο «Το Παγκάκι»). Σε δεύτερη φάση, αξιολογώντας τους τρόπους λειτουργίας, τις δομές και τους τρόπους διάδοσης τέτοιων εγχειρημάτων προέκυψαν οι ανάγκες για χώρους συνελεύσεων καθώς και προσωρινής στέγασης των παραγωγών από την Ελλάδα ή το εξωτερικό. Τέλος, το ίδιο το σημείο, γέννησε την ανάγκη για διαπραγμάτευση των όρων γειτνίασης με την πλατεία Ομονοίας στο ισόγειο του κτιρίου.

Η λογική της επέμβασής μας, προήλθε από μία χειροτεχνία με χαρτί και ύστερα από αρκετούς πειραματισμούς, μεταφράστηκε με αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο προκειμένου να προσαρμοστεί στις κτιριολογικές απαιτήσεις. Πρόκειται για ένα σύστημα που μπορεί να προσαρμοστεί στον περιορισμένο και αυστηρό κάνναβο του Μινιόν, αλλά παράλληλα να μπορεί να δώσει και μία εντύπωση αρκετά διαφορετική. Έτσι, μέσω αυτής της ρυθμολογίας λαμβάνεται υπόψη το προϋπάρχον, και απόλυτα ενταγμένες σ’ αυτό, προκύπτουν χωρικές ποιότητες σαφώς διαφοροποιημένες. Επιτυγχάνεται με αυτό τον τρόπο η συνύπαρξη παλιού και νέου σ’ έναν ενιαίο οργανισμό.