Νέκυια: χώρος νεκρών

Αντικείμενο της διπλωματικής είναι ο σχεδιασμός ενός νεκροταφειακού χώρου στα νταμάρια των Τουρκοβουνίων, μετά την  ανάλυση και την αναδόμηση σε χωρικό ανάλογο της λ ραψωδίας της Οδύσσειας, τη Νέκυια. Μέσω της δομής του κοιμητηρίου μεταφέρεται η  έννοια της συνεχούς μεταμόρφωσης της ύλης ανάμεσα στο δίπολο ύπαρξη ανυπαρξία, όπως και ταυτόχρονα, η μεταμόρφωση της ψυχής του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με το θάνατο που καταγράφεται στο συγκεκριμένο χώρο. Η μεταμόρφωση αυτή αναγνωρίζεται στην Νέκυια κατά την οποία καταγράφεται η κάθοδος του Οδυσσέα στο Αδη με στόχο να ανασυνθέσει τη χαμένη του μνήμη μέσω της συνδιαλλαγής του με τους νεκρούς. Συνεπώς, μετά από την ανάλυση της ραψωδίας στις πρωταρχικές ιδιότητές της, μέσω μορφικών διαγραμμάτων παράγεται ένα χωρικό ανάλογο το οποίο μοιάζει αρχιτεκτονικά να φέρει τις ιδιότητες αυτές. Μεταφέρεται, με άλλα λόγια, ο λόγος σε χώρο μέσω τη δημιουργίας ενός συστήματος που αναδιπλώνεται στο χώρο. Ιδιότητες, όπως η τάξη και η αταξία, η απόλυτη γεωμετρία και η ροική τοπογραφία, ο άξονας και η πολυπλοκότητα, η κατάβαση σε επιμέρους επίπεδα αντίληψης γίνονται αντιληπτά στη ραψωδία ενώ στο κοιμητήριο παρέχουν ένα χώρο που αναδιπλώνεται μεταξύ της έντονης τοπογραφίας και της γεωμετρίας που τοποθετείται στο εσωτερικό της. Χωρικές ιδιότητες που παραπέμπουν στην συνεχή μεταμόρφωση της αντίληψης του χώρου που προέρχεται από την μη γραμμική ανάγνωσή του από τον επισκέπτη, στην σταδιακή μετάβαση σε διαφορετικούς χώρους και στην τρισδιάστατη απεικόνιση της μνήμης από την κλειστή ταφική μονάδα παράγουν ένα κατακερματισμένο νεκροταφειακό χώρο που αναμένει την υποκειμενική μετάφραση του περιπατητή.