Σχολή Καλών Τεχνών στο πρώην εργοστάσιο ΦΙΞ Θεσσαλονίκης.

Η διπλωματική εργασία αντιμετωπίζει ένα «διπλό» θέμα: το σχεδιασμό μιας Σχολής Καλών Τεχνών τεσσάρων τμημάτων (εικαστικά, μουσικές σπουδές, θέατρο, κινηματογράφος) και την επανάχρηση και επανασχεδιασμό ενός ιδιαίτερα σημαντικού βιομηχανικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης.

Έγινε μια εκτενής μελέτη του συγκροτήματος και αξιολόγηση των κτιρίων που το απαρτίζουν, η οποία κατέληξε στην απόφαση διατήρησης είτε κατεδάφισής τους.

Μελετήθηκαν οι ανάγκες του κάθε τμήματος της σχολής καλών τεχνών σε χώρους και τέλος ξεκίνησε η συνθετική διαδικασία στο υπάρχον κέλυφος, αλλά και στο οικόπεδο του συγκροτήματος.

Το συγκρότημα χωρίζεται σε 2 πτέρυγες, που αντιμετωπίζονται ως 2 λειτουργικές ενότητες: των θεωρητικών μαθημάτων και τον εργαστηρίων. Η βασική κίνηση εισόδου ανάμεσα τους στεγάζεται, διαμορφώνοντας έναν πυρήνα εισόδου και χώρο προσανατολισμού και δίνει σε δευτερεύουσες κινήσεις σε κάθε πτέρυγα.

Η προσωπική μας αντίληψη της «αποκατάστασης» εκφράζεται μέσα από τις επεμβάσεις στα κτίρια. Δεν επαναφέρουμε την αρχική εικόνα τους, κρατάμε αυτό που διασώζεται και τονίζουμε τη νέα κατασκευή (στέγη, κέλυφος μέσα στο κέλυφος, στέγαστρο) ως κάτι μεταγενέστερο και αναγνωρίσιμο ως μέρος ενός συνόλου επεμβάσεων.

Στα όρια του συγκροτήματος σχεδιάζονται τα νέα κτίρια, η βιβλιοθήκη, η αίθουσα εκδηλώσεων και ο εκθεσιακός χώρος, χώροι των οποίων οι ανάγκες δεν καλύπτονται από τις ποιότητες χώρου του υπάρχοντος κελύφους. Αυτά αντιμετωπίζονται ως κτίρια-τοπία, ενοποιημένα μεταξύ τους με τμήματα ανασηκωμένου πρασίνου, που διαμορφώνουν μια σύνθεση με πτυχώσεις, που αναφέρεται στην έντονη κορυφογραμμή του συγκροτήματος. Τα κτίρια αυτά κρατούν χαμηλό ύψος, αφήνοντας να αναδειχτεί το συγκρότημα, με το οποίο σε κάθε σημείο διαμορφώνονται σχέσεις διαλόγου, διαφορετικών ποιοτήτων.