Σχολή κινηματογράφου στην οδό Πειραιώς

Το θέμα της διπλωματικής μας εργασίας είναι μία Δημόσια Ανώτατη Σχολή Κινηματογράφου. Επιλέξαμε το θέμα αυτό καθώς στην Ελλάδα υπάρχει ένα μόνο αντίστοιχο δημόσιο ίδρυμα, το οποίο υπάγεται στο ΑΠΘ και δεν διαθέτει επαρκείς εγκαταστάσεις.

Τοποθετούμε την σχολή στην οδό Πειραιώς, στο δήμο Ταύρου,  με στόχο:

• να ενισχύσουμε την τάση ανάδειξης του δρόμου αυτού σε κύριο πολιτιστικό άξονα
• να συνορεύει η σχολή με συγγενικού χαρακτήρα κτίρια, όπως είναι η σχολή Καλών Τεχνών, το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, το Ίδρυμα Μ. Κακογιάννη, κ.α.

Οι βασικές συνθετικές αρχές που διέπουν τον σχεδιασμό του συγκροτήματος είναι:

• τρόπος αντιμετώπισης του μετώπου στην οδό Πειραιώς. Για να προστατευτούμε από την ηχορύπανση τοποθετούμε τον πρώτο κτιριακό όγκο σε υποχώρηση σε σχέση με τον δρόμο, βάζοντας μπροστά του και κατά μήκος της Πειραιώς ένα πυκνό φίλτρο πρασίνου.  Υποβαθμίζουμε τον κεντρικό υπαίθριο χώρο αυξάνοντας την ιδιωτικότητα του και επιλέγουμε την είσοδο στο οικόπεδο από την οδό Ταύρου (κάθετη της Πειραιώς)
• διάσπαση κτιριακού όγκου. Επιλέγουμε την ανάπτυξη έξι διαφορετικών κτιριακών όγκων. Οι δύο από αυτούς τοποθετούνται στα όρια του οικοπέδου αφού έχουν πιο δημόσιο χαρακτήρα, στεγάζοντας την βιβλιοθήκη, τον εκθεσιακό χώρο, έναν μικρό κινηματογράφο και χώρους ψυχαγωγίας.  Προχωρώντας στο εσωτερικό, διακρίνουμε τρείς κτιριακούς όγκους, ο καθένας από τους οποίους αντιστοιχεί σε έναν τομέα διδασκαλίας / στάδιο παραγωγής ταινίας ( επεξεργασία εικόνας, ήχου, ύλης [εργαστήρια] ). Τέλος στο πίσω μέρος του οικοπέδου τοποθετούμε το studio γυρισμάτων.
• πολλαπλά επίπεδα κίνησης. Η πρώτη βασική κίνηση γίνεται στο επίπεδο – 4,90 μ. διασχίζοντας το διαμπερές οικόπεδο και διαπερνώντας τον κεντρικό υπαίθριο χώρο. Αυτή υποστηρίζεται από μία δεύτερη στο επίπεδο ± 0,00. Το συγκρότημα αποκτά συνοχή μέσω μίας υπέργειας κίνησης, η οποία συνδέει τους κτιριακούς όγκους και συμβολίζει την πορεία παραγωγής μίας ταινίας. Στα σημεία επαφής με τα κτίρια δημιουργούνται μεταβατικοί χώροι, που υποστηρίζουν κατακόρυφες κινήσεις. Το σύστημα αυτό των μεταβατικών χώρων δίνει την δυνατότητα στον χρήστη να αντιλαμβάνεται τα ίδια αντικείμενα από διαφορετικές γωνίες, ύψη, αποστάσεις και συνθήκες φωτισμού προσφέροντας του ένα «μάθημα» καδραρίσματος – πλάνου.