Το νέο Κυπριακό Μουσείο

Το οικόπεδο βρίσκεται στην Λευκωσία, σε άμεση σχέση με το υφιστάμενο κυπριακό μουσείο. Από αυτό περνά ένας νοητός άξονας ο οποίος πρόκειται να ενισχυθεί μελλοντικά με την ανέγερση πολλών κτηρίων δημόσιου χαρακτήρα, όπως το νέο πολιτιστικό μέγαρο, το νέο θέατρο του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, τη νέα βουλή των αντιπροσώπων και άλλα, και ο οποίος θα αποτελεί το νέο πολιτισμικό κέντρο της πρωτεύουσας.

Στη λύση μας, προτείνεται μια δεύτερη πορεία, η οποία ανήκει αποκλειστικά στους πεζούς και τους ποδηλάτες και η οποία αποτελεί επέκταση του γραμμικού πάρκου του Πεδιαίου ποταμού που υπάρχει στην περιοχή, και η οποία έρχεται να συνδέσει τις πολιτισμικές λειτουργίες του νέου άξονα με το νέο μουσείο και να τονίσει τη μεταξύ τους σχέση.

Εντός του οικοπέδου βρίσκεται το παλιό γενικό νοσοκομείο Λευκωσίας (1938) που σχεδιάζει ο Πόλυς Μιχαηλίδης, ένας από τους πιο σημαντικούς  Κύπριους αρχιτέκτονες της εποχής του.  Το κτήριο αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του μοντέρνου κινήματος στο νησί και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο προτείνουμε να διατηρηθεί, αναλαμβάνοντας κυρίως διοικητικές λειτουργίες. Διατηρώντας το κτήριο του παλιού νοσοκομείου, δεν κρατάμε μόνο το κέλυφός του, αλλά κρατάμε επίσης κάποιους εσωτερικούς χώρους αυτούσιους, που θα λειτουργούν ως μουσειακοί χώροι και θα θυμίζουν την παλιά λειτουργία του κτηρίου.

Το κτήριο του μουσείου σχεδιάζεται έτσι ώστε να υπάρχει διαχωρισμός των εκθεσιακών χώρων -που βρίσκονται στον όροφο- από το χώρο εισόδου –στο ισόγειο- που παραλαμβάνει εκτός των άλλων και την αίθουσα εκδηλώσεων και την αίθουσα εκπαιδευτικών προγραμμάτων, έτσι ώστε οι ισόγειες λειτουργίες να λειτουργούν και κατά τις ώρες που οι εκθεσιακοί χώροι θα παραμένουν κλειστοί. Το χαρακτηριστικό αυτό ενισχύουν οι ανοιγώμενες τζαμαρίες που ενοποιούν τους μέσα με τους έξω χώρους.

Τα εκθέματα εκτίθενται με βάση τη χρονολογική τους σειρά και ο επισκέπτης μπορεί να τα δει διαγράφοντας μια περιμετρική κίνηση στο κτήριο .

Οι χώροι του νέου μουσείου συνδέονται με το παλιό νοσοκομείου μέσω ενός υπόγειου διαδρόμου, ενώ ταυτόχρονα τα δύο κτήρια συνδιαλέγονται με τη βοήθεια της κεντρικής πλατείας που υπάρχει ανάμεσά τους και λειτουργεί ως χώρος εκτόνωσης των δύο κτηρίων.