Επανάχρηση και επέμβαση στο κτίριο του εθνικού τυπογραφείου στο Βελιγράδι.

Το κτίριο του εθνικού τυπογραφείου κτίστηκε το 1936 και ήταν απόλυτο μαμούθ της καινούργιας σοσιαλιστικής τάξις στη πρώην Γιουγκοσλαβία.

Το κτίριο κτίστηκε εμπνεόμενο από το Bauhaus και αντιπροσωπεύει αρχές του μηδενισμού στη Σερβια.Παρολο την προσπάθεια αυτή, είναι αρχιτεκτονικά  λυμένο “από μέσα προς έξω” για να ικανοποιηθεί λειτουργία του τυπογραφείου. Τεράστιες κωλονες, σκοτεινοί διαδρομοι, ψιλα ταβανια, εξυπιρετουσανε το σκοπό τους για 60 χρόνια .Αρχές 90’ το εθνικό τυπογραφείο άρχισε να διαλύεται λόγο του πολέμου ,παρέμενε στη φθορά για 15 χρόνια και μετά έγινε κατάληψη από διαφόρους καλλιτέχνες.

Εργασία αυτή αναφέρετε σε ανήγες αυτών των ανθροπων, που κατάφεραν και έφεραν μια καινούργια ζωή στο κτίριο και έτσι κατάφεραν επίσης να το σώσουν από το ξεχάσω. Εμένα με έπνευσε να κάνω ένα τέτοιο καλλιτεχνικό κέντρο πιο οργανωμένο κ να επέμβω σε κτίριο με τέτοιο τρόπο ώστε να ανοίξουν οι χώροι

Εσωτερικά κρατώντας απόλυτα τις όψεις ,μονό ανοίγοντας την μπροστινή όψη του ισόγειου με 2 καινούργιες πόρτες και μεγάλες γυάλινες επιφανές, ώστε το κτίριο να επικοινωνήσει καλύτερα με το περιβάλλον και να είναι πιο εύκολα προσδόκιμο, εσείς το περιεχόμενο του να είναι πιο “ανθρώπινο”… Το κτίριο που  είναι διατηρητέο, σήμερα έχει πουληθεί και προσδιορίζεται μάλλον για casino,που είναι απαράδεκτη λύση για ένα τόσο σημαντικό κτίριο.  Αυτό είναι μονό ένα από τα προβλήματα που τέτοια κτίρια μπορών να εχουν. Πως μπορούν να υποστηρίξουν τον εαυτό τους ,τι είδους επαναρχίσεις μπορούν να εχουν; Εργασία αυτή προσπαθεί να απανθίσει αυτά τα ερωτήματα.