Συνάντηση παλαιών και νέων τεχνών τεχνών στον Ελαιώνα

Η ιστορική ανάμνηση ενός ελαιόδασους στην καρδιά του λεκανοπεδίου και ο παρακμάζον βιομηχανικός χαρακτήρας της περιοχής του ελαιώνα αποτελούν τα ερεθίσματα μιας διπλωματικής η οποία προτείνει τη δημιουργία ενός χώρου στον οποίο συναντώνται παλιές και νέες τέχνες στην περιοχή του ελαιώνα.

Κεντρική ιδέα της λειτουργικής πρότασης είναι το πλήθος των μικρών βιοτεχνικών εργαστηρίων, όπου έχουν απομείνει στην περιοχή να συνδυαστεί με μια σχολή βιομηχανικού σχεδιασμού. Οι παραδοσιακές τεχνικές συνδυαζόμενες με νέες μεθόδους σχεδιασμού αποτελούν την αφετηρία για το δημιουργικό σχεδιασμό αντικειμένου.

Προσεγγίζοντας σχεδιαστικά την περιοχή μελέτης η πρόταση αναζητά τρόπους δόμησης  με τους οποίους η έμφαση θα δίνεται στην αποκατάσταση της σχέσης φυσικού-δομημένου περιβάλλοντος.

Κεντρική ιδέα της λύσης είναι να ελευθερωθεί η στάθμη του εδάφους από κτηριακούς όγκους ούτως ώστε να δημιουργηθεί μία επιφάνεια η οποία φυτεύεται κι επιτρέπει θεάσεις προς την ευρύτερη περιοχή. Ο βορινός προσανατολισμός των εργαστηρίων –για έμμεσο φωτισμό- και ο επαρκής εξαερισμός οδηγούν σε μια γραμμική ανάπτυξη προσανατολισμένη στον άξονα βορρά-νότου. Η δυναμική των κινήσεων από την λεωφόρο Κωνσταντινουπόλεως προς το βορινό τμήμα του οικοπέδου, στο οποίο βρίσκεται η σχολή βιομηχανικού σχεδιασμού, στρεβλώνει το αρχικά ορθοκανονικό σύστημα των εργαστηρίων - παραμόρφωση η οποία επεκτείνεται σε όλη την έκταση της λύσης δημιουργώντας μια ένα τεχνητό φυτεμένο ανάγλυφο.