Ινστιτούτο Πράσινων Κτιρίων

Αντικείμενο της μελέτης είναι ο σχεδιασμός ενός κτιρίου που προορίζεται για «Ινστιτούτο Πρασίνων Κτιρίων», στην πολυτεχνειούπολη του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου Αθήνας, θεωρώντας πως ο οργανισμός αυτός οφείλει να βρίσκεται σε συνεχή αλληλεπίδραση με τους νέους μηχανικούς, και ταυτόχρονα, στην καρδιά της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

     Πρόκειτε για έναν εκπαιδευτικό οργανισμό ο οποίος έχει ως στόχο την μελέτη και την προβολή των «πράσινων κτιρίων». Ειδικότερα, το Ινστιτούτο Πρασίνων Κτιρίων στοχεύει στην κτιριακή εκείνη κατηγορία που χρησιμοποιούν τις φυτεύσεις ως δομικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής τους σύνθεσης. Στα πλαίσια αυτά, το κτίριο επιχειρεί να γίνει το ίδιο «πράσινο», να συνδεθεί δηλαδή με το ευρύτερο του εδάφους και της φύτευσης, και να αποτελέσει τμήμα του. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, το κτίριο κατά το μεγαλύτερο μέρος του καθίσταται υπόσκαφο, ενώ το τμήμα πάνω απο την στάθμη του εδάφους, μετατρέπεται σε «ζωντανό» οργανισμό, χρησιμοποιώντας εκτενώς φυτεύσεις τόσο σε κατακόρυφο, όσο και οριζόντιο επίπεδο.

     Βασικό άξονα στον σχεδιασμό του κτίριου αποτέλεσε η ανάλυση του τοπογραφικού ανάγλυφου, καθώς αυτο καθόρισε τόσο τις βασικές χαράξεις για την δομή του, όσο και τις κινήσεις που θα το διατρέχουν. Η μεγάλη ράμπα που ανεβαίνει στα ανώτερα επίπεδα του κτιριακού κελύφους, προσφέρει μια εναλακτική κίνηση που σχετίζεται περισότερο με την έννοια του περιπάτου, σε αναλογία με τις ελεύθερες κινήσεις στο εσωτερικό ενός κήπου. Έτσι, η ράμπα δεν αποτελεί μορφολογικό ιδίωμα, αλλά γενεσιουργό αιτία για την συνολική αρχιτεκτονική του Ινστιτούτου.

    Το Ινστιτούτο περιλαμβάνει συνεδριακούς και εκθεσιακούς χώρους, χώρους διεξαγωγής εργαστηρίων, μικρή ψηφιακή βιβλιοθήκη, εστιατόριο και μπάρ, θερινό σινεμά,  χώρους δοιήκησης και χώρους ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων.