Νέα θεατρική σκηνή Πειραιά

Βάσει πολεοδομικής ανάλυσης προσεγγίζουμε την συμβολή των αξόνων Ομηρίδου Σκυλίτση / Γρηγορίου Λαμπράκη / Πειραιώς,  το σημείο κόμβος εισόδου και εξόδου στον Πειραιά. Στο σημείο αυτό βρίσκεται η βιομηχανία παραγωγής αμυλογλυκόζης και ζυμών αρτοποιίας ΑΖΕΛ της οποίας η λειτουργία διακόπηκε οριστικά το 1997. Σήμερα αποτελεί ένα ανενεργό κτηριακό κέλυφος με ουσιαστικά προβλήματα φθοράς και ασυνέχειας μεταξύ των επιμέρους κτηρίων. Για το λόγο αυτό προέκυψε και η απόφαση διατήρησης ενός μικρού τμήματος αυτών και όχι ολόκληρου του βιομηχανικού συγκροτήματος.

Εκεί ακριβώς επιλέγουμε να χωροθετηθεί χρήση με πολιτιστικό χαρακτήρα και συγκεκριμένα θέατρο. Πρόκειται για ένα συγκρότημα δύο σκηνών χωρητικότητας 970 θέσεων και 100 αντίστοιχα. Τόσο η μεγάλη σκηνή όσο και η δεύτερη [πειραματική – black box] συνοδεύονται από τις ανάλογες βοηθητικές λειτουργίες που εξυπηρετούν συντελεστές και θεατές ενώ όλα αυτά εκτονώνονται σε έναν ενιαίο υπαίθριο χώρο που ήταν βασική αρχική επιλογή. Επίσης βασική απόφαση ήταν εξαρχής οι δυο σκηνές να μην ενσωματωθούν σε ενιαίο κτηριακό συσσωμάτωμα. Κατά συνέπεια στην τελική επίλυση προέκυψε η ανάγκη μιας ενιαίας χειρονομίας εν τομή και συγκεκριμένα μια ενιαία κάλυψη. Τέλος σημαντικό στοιχείο αποτέλεσε το μέτωπο της Ομηρίδου Σκυλίτση όπου μέσω του καμπύλου χειρισμού προέκυψε η ένωση των δυο σκηνών και των βοηθητικών τους λειτουργιών ουσιαστικά σε κάτοψη.