Ελευσίνα: Επαναπροσδιορισμός της Ιστορίας στο χώρο

Ο παρατηρητής δεν βλέπει κάτι βουβό αλλά την έκφραση που δίνει ο αρχιτέκτονας. Βλέπει ενεργητικά, δηλαδή διαβάζει και κατανοεί μία αρχιτεκτονική γλώσσα. Οι εικόνες δεν είναι τυχαίες αλλά συντάσσονται και αφηγούνται κάτι. Όπως η σκηνοθεσία αποδίδει το σενάριο, έτσι η αρχιτεκτονική αποδίδει τη δική της γλώσσα. Μόνο που αυτή η γλώσσα απαρτίζεται από αρχιτεκτονικές μορφές. 

Η Ιστορία ενός τόπου μπορεί να αποτελέσει ένα από τα βασικά εργαλεία για το σχεδιασμό του.

Ελευσίνα, πρόκειται για μία πόλη όπου η «αρχή» και το «τέλος» της Ιστορίας συγκρούονται με τον πιο δυνατό τρόπο. Έναν τόπο όπου η αίσθηση του μέτρου και της συνέχειας έχουν χαθεί προ πολλού.

Βασικό μας στόχος είναι ο αστικός σχεδιασμός και πρωταρχικό του εργαλείο η ίδια η Ιστορία που μας αφηγείται ο τόπος και που μας δίνει την ευκαιρία να συγκροτήσουμε ένα δυνητικό χωρικό παζλ, καθώς δεν υπάρχουν όλα τα κομμάτια του και απλά πρέπει να τα συνδέσουμε, αλλά θα πρέπει να δημιουργήσουμε εμείς μέσα από το σχεδιασμό μία χαμένη συνέχεια.

Αυτό γίνεται μέσω της δημιουργίας ενός συστήματος μνήμης-κίνησης-δράσης-στάσης. Ένα σύστημα τόπων τροφοδοτούμενο από τους όρους που μας ορίζει η ίδια η πόλη από μόνη της. Ένα σύστημα μέσα από το οποίο επαναπροσδιορίζουμε τη σημασία και το ρόλο που καλούνται να παίξουν τα τμήματα της Ιστορίας μέσα στη σύγχρονη πόλη.

Τί σήμαιναν όταν δημιουργήθηκαν, και τί τώρα που συνεχίζουν να υπάρχουν μέσα στον αστικό ιστό; Ποιός είναι ο νέος ρόλος που καλούνται να παίξουν;

Είναι καιρός λοιπόν να αναγνώσουμε τα χωρικά και ιστορικά δεδομένα και να δώσουμε εμείς μία απάντηση ως σχεδιαστές του χώρου.