Πολιτιστική παρέμβαση στα Πλακάκια της Αίγινας. Τα μουσεία Νικολάου, Μόραλη, Καπράλου

Τρείς από τους σημαντικότερους νεοέλληνες καλλιτέχνες της “γενιάς του ‘30”, οι ζωγράφοι Νίκος Νικολάου, Γιάννης Μόραλης και ο γλύπτης Χρήστος Καπράλος έζησαν και δημιούργησαν στο νησί Αίγινα.

Επέλεξαν την περιοχή Πλακάκια όπου και έχτισαν τα σπίτια – εργαστήριά τους, τα οποία βρίσκονται επί του παραλιακού δρόμου και σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Στη περιοχή αυτή βρίσκονται τα αρχαία λατομεία πωρόλιθου (τοπική πέτρα).

     Η παρούσα μελέτη αποτελείται από δύο μέρη.

     Το πρώτο σκέλος αφορά στην αξιοποίηση των σπιτιών – εργαστηρίων των καλλιτεχνών.

Συγκεκριμένα, προτείνεται η επανάχρηση του χώρου του Νικολάου ως ξενώνα – εργαστηρίου φοιτητών Καλών Τεχνών και αρχιτεκτονικής και ενός μουσείου με το έργο του καλλιτέχνη.

Το σπίτι – εργαστήριο του Μόραλη (σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη)  προτείνεται ως μουσείο αφιερωμένο στο έργο του ζωγράφου.

Στο χώρο του Καπράλου, ήδη λειτουργεί ένα μουσείο και προτείνεται η δημιουργία ενός νέου που σε συνδυασμό με το παλιό θα στεγάσει ολόκληρο το έργο του γλύπτη. Στη περιοχή Πλακάκια ήταν τα αρχαία λατομεία πωρόλιθου (τοπικό πέτρωμα).

Η κεντρική ιδέα του μουσείου στηρίζεται στο τρίπτυχο της λογικής ενός λατομείου: σκάβω – αφαιρώ το πέτρωμα – χρησιμοποιώ το υλικό. Σύμφωνα με αυτό το τρίπτυχο, η σύνθεση του μουσείου συγκροτείται ως εξής:  εισέρχομαι στη γη – ανακαλύπτω το έργο – φέρω την εμπειρία που έλαβα. Προτείνεται λοιπόν ένα υπόσκαφο μουσείο και μια διαδρομή σε αυτό κατά την οποία ανακαλύπτεις τα γλυπτά σε χώρους απ’ όπου το φως εισέρχεται από την οροφή

     Στο δεύτερο σκέλος της μελέτης, σα συνέχεια του πρώτου, παρουσιάζεται η πρόταση για την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου με σκοπό τη δημιουργία μιας διαδρομής στα χνάρια της αρχαίας παραλιακής οδού, που θα ενοποιεί τα μουσεία. Αρχή της θα είναι το μουσείο Νικολάου, θα συνεχίζει στο μουσείο Μόραλη και έπειτα στο μουσείο Καπράλου και η διαδρομή μήκους 1400 μέτρων θα καταλήγει στο σπίτι όπου έζησε ο Νίκος Καζαντζάκης. Η κατοικία του συγγραφέα μπορεί να μετατραπεί σε μουσείο αφιερωμένο στον ίδιο και πνευματικό κέντρο.