Αστυπάλαια. Νεκρόπολις.

Εγχυτρισμός. Η λέξη προέρχεται από τη λέξη χύτρα, το ανοικτό πήλινο αγγείο για μαγείρεμα, και ήταν ο πιο συνηθισμένος τρόπος ταφής νεογέννητων μωρών κατά την αρχαιότητα. Ένα παγκόσμια μοναδικό εύρημα - ένα πολύ μεγάλο σύνολο εγχυτρισμών προέρχεται σήμερα από την Αστυπάλαια. Η αρχαία νεκρόπολη βρεφών, που ανασκάφτηκε στο σημερινό όριο του παλιού οικισμού - της Χώρας, αποτελεί ένα μοναδικό ταφικό σύνολο από χιλιάδες ταφές μέσα σε πήλινα αγγεία, τοποθετημένα σε αβαθείς λάκκους σκαμμένους στο βράχο της άκτιστης ακόμη πλαγιάς του λόφου, που δεσπόζει το μεσαιωνικό κάστρο.  Ένα ισχυρό αφήγημα στο χώρο και το χρόνο, που φαίνεται να αψηφά ο σύγχρονος οικισμός, να έρχεται σε σύγκρουση με αυτό, όπως και με το φυσικό τοπίο.

Στόχος αυτής της διπλωματικής είναι η παραλαβή αυτού του αφηγήματος από τον οικισμό και το φυσικό του τοπίο, επιχειρώντας μια νέα ισορροπία μεταξύ τους. Η ιδέα των αμπελιών, ενός πράσινου χαλιού από κάναβο, ενός τοπίου ζωής, στην κεντρική είσοδο του οικισμού και στη διαδρομή προς τη νεκρόπολη και η ιδέα της μαύρης λαμαρίνας με το χώνεμά της μέσα στο μαύρο έδαφος του φυσικού τοπίου, σε αντίστιξη με το λευκό του οικισμού, αναδιαμορφώνουν την πύλη του σύγχρονου οικισμού και δείχνουν την πορεία προς κάτι άλλο, που δεν έχει να κάνει με το άσπρο και τη ζωή, αλλά με το χώμα και το θάνατο. Μια πορεία, μη πομπώδη, μη τελετουργική, που απλά δείχνει προς μια νεκρόπολη μη κοινή, που μιλά για το θάνατο μιας μη ζωής με τον πιο λιτό και απέριττο τρόπο.