Προσαρμοζόμενα σώματα

Έχοντας ως αφετηρία τη σχέση υποκειμένου - αντικειμένου και προσπαθώντας να ξεφύγουμε από τις τυπικές σχέσεις και στάσεις του σώματος και να περάσουμε στον πυρήνα του προβλήματος, που είναι οι άτυπες και πολλαπλές, μελετήσαμε τη δραστηριότητα σε διευρυμένους, κοινόχρηστους και ιδιωτικούς χώρους, για να δούμε πως αυτές τροφοδοτούν νέους τρόπους σχεδιασμού και κατασκευής. Η ανάλυση περιλαμβάνει δύο άξονες, τον εργονομικό που σχετίζεται με τα υλικά όρια του χώρου και τον ανθρωποκεντρικό που επικεντρώνεται στη στάση του σώματος. Οι σχέσεις αποτυπώνονται ποιοτικά και παράγουν χωρικά σχήματα. Ο κάθε χρήστης αναπτύσσει σχέσεις με έπιπλα, μικρο-αντικείμενα και άλλους χρήστες. Σχεδιάσαμε και κατασκευάσαμε ένα αντικείμενο που προσαρμόζεται στην επιθυμία του χρήστη για αλλαγή στάσης, ένα προσαρμοζόμενο σώμα. Πρόκειται για ένα εργονομικό αντικείμενο, θεωρώντας ότι σήμερα η εργονομία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ικανότητα του αντικειμένου να προσαρμόζεται. Ικανοποιεί άτυπες και πολλαπλές στάσεις, παράγει ποικιλία διαμορφώσεων με δυνατότητα αναπροσαρμογής, ικανοποιεί νέες συνθήκες, αλλά και τείνει να παράξει νέες. Οι αποστάσεις μειώνονται, το υποκείμενο έρχεται σε άμεση επαφή με το αντικείμενο και ο πυρήνας της δράσης του μετατοπίζεται πάνω στο έπιπλο. Ένα αντικείμενο που γεννά άλλα εν δυνάμει αντικείμενα. Ένα σύστημα επίπλωσης με πολλαπλές ιδιότητες (συμπλοκή αντικειμένων - κυψέλες, σωλήνες) που μετατρέπεται σε σχεδιαστικό εργαλείο για μια νέα χωρική διερεύνηση. Οι σχετικές θέσεις - σχέσεις μεταξύ των χρηστών μεταφράζονται σε στιγμιότυπα - σχετικές θέσεις των μονάδων επίπλωσης και η οικειοποίηση μικρο-αντικειμένων ενσωματώνεται στη διαδικασία προσαρμογής του επίπλου. Οι μονάδες ενώνονται και δημιουργούν πολυμονάδες, επαναλαμβάνονται στον χώρο και δημιουργούν συμπλέγματα. Ξεκινάμε από την απλή αντικατάσταση ή προσθήκη μονάδων και φτάνουμε έως την ολική ανασύνθεση του χώρου και τη δημιουργία νέων υλικών ορίων. Σχεδιάζουμε σχέσεις με σκοπό αυτές να παράξουν τους όρους τους. Τα συμπλέγματα δημιουργούν άλλοτε παράλληλες σχέσεις μεταξύ των χρηστών και αυστηρές σχέσεις με τα υλικά όρια (εν παραλλήλω), άλλοτε αυτοοργανώνονται εσωτερικά του χώρου, δημιουργώντας αντικριστές σχέσεις (αντικριστό) και άλλοτε πάλι δημιουργούν ενδιάμεσες σχέσεις, αφορμώνται από υλικά όρια του χώρου, αλλά παράγουν τις δικές τους χαράξεις εσωτερικά (πρισματικό).