Συρραφές αποσπασμάτων: Συνθέτοντας χωρικά αφηγήματα κατά μήκος του ποταμού Νέδοντα

Αντικείμενο της διπλωματικής αποτελεί η επαναφυσικοποίηση του ποταμού Νέδοντα της Καλαμάτας, με στόχο να λειτουργήσει ως υπόβαθρο συρραφών των πολλαπλών αποσπασμάτων  της πόλης, εκατέρωθεν αυτού. Κατευθυντήριοι άξονες για την ανάπτυξη του θέματος αποτελούν, αφενός η θεώρηση του Νέδοντα ως ορίου που διαχωρίζει το δυτικό και ανατολικό τμήμα της σημερινής πόλης και αφετέρου η ανομοιογένεια των δύο τμημάτων, ως προς την ανάπτυξη του αστικού ιστού, την οικιστική συγκρότηση, καθώς και τις δραστηριότητες που συναντώνται. Αφετηρία της διερεύνησης αποτελεί η ανάγνωση των διαφορετικών ποιοτήτων και ασυνεχειών κατά μήκος του Νέδοντα, από την οποία προέκυψαν τρεις διακριτοί αστικοί πυρήνες και δύο επιμέρους μικρότεροι. Οι πρώτοι αφορούν το ιστορικό κέντρο με την λαϊκή αγορά της πόλης, το σύγχρονο κέντρο με την κεντρική πλατεία, καθώς και ένα μεγάλο τμήμα εκτεταμένης κατοικίας. Στους επιμέρους συγκαταλέγονται η είσοδος στην πόλη, καθώς και οι εκβολές προς τη θάλασσα. Μέσω πειραματισμού με μακέτες, μελετήθηκαν εννοιολογικά σχήματα ώστε να διαμορφωθεί το σχεδιαστικό λεξιλόγιο. Ταυτόχρονα, αναζητήθηκαν τρόποι διαμόρφωσης της φυσικής κοίτης, ελέγχου της ροής του νερού και αντιμετώπισης των πλημμυρικών φαινομένων. Το σύνολο της πρότασης τοποθετείται αρχικά στην κλίμακα της πόλης. Εκεί, δίνονται οι βασικοί άξονες ανάπτυξης του συστήματος κατά μήκος του ποταμού και οι προεκτάσεις-συρραφές στον αστικό ιστό. Στη συνέχεια γίνεται εμβάθυνση στις παρεμβάσεις. Το αφήγημα ξεκινά με ένα υπαίθριο, εσωστρεφές και αυτοαναφορικό θέατρο στην είσοδο της πόλης, που στρέφεται προς το βουνό. Στον πυρήνα του ιστορικού κέντρου διαμορφώνεται, στη ζώνη του ποταμού, ένα ποικίλο σύστημα διάρθρωσης της αγοράς μέσω της επανάληψης και μετατόπισης όμοιων μονάδων. Στο σύγχρονο κέντρο, η λογική της επιμήκους πλατφόρμας της πλατείας ως μονάδα, διαμορφώνει ένα νέο πολύπλοκο σύστημα δημοσίου χώρου. Στην περιοχή εκτεταμένης κατοικίας, συναντάται η λογική των χώρων αναψυχής και άθλησης, με τη ζώνη του ποταμού να επανοικειοποιείται μέσω διαδρομών και καταβάσεων. Τέλος, στις εκβολές, υπογραμμίζεται εκ νέου η συνθήκη της παραλίας και η παρέμβαση απολήγει στη θάλασσα. Σε κάθε μια από τις παρεμβάσεις επιχειρείται η συρραφή των τμημάτων εκατέρωθεν του ποταμού, με τρόπο που αφορμάται από την πόλη και, μέσω μετασχηματισμών,  συμβάλλει στην ώσμωση φύσης, πόλης και ανθρώπινης δραστηριότητας.