Μια ακόμα πολυκατοικία. Περιοχή σεπόλια

Κάνοντας μια κριτική στους κανονισμούς δόμησης αλλά και στο αποτέλεσμα αυτών επιχειρούμε να προτείνουμε μια διαφορετική μορφή στέγασης από αυτήν της τυπικής πολυκατοικίας που μοιάζει σχεδόν μοναδική επιλογή στο αστικό αθηναϊκό τοπίο. Η επιλογή της περιοχής των Σεπολίων γίνεται κυρίως λόγω της θέσης της, του χαρακτήρα  της αλλά και άλλων κοινωνικών παραγόντων που θα αναφερθούν. Είναι μια περιοχή που βρίσκεται ακόμα σε έντονη ανοικοδόμηση κάτι που μας έδωσε ποικίλα δείγματα σχέσεων κτιρίου- οικ. τετραγώνου αλλά και κτιρίου- δρόμου. Απ την αρχή εξετάσαμε το σχήμα οικόπεδο-οικοδομικο τετράγωνο-πόλη ως ενιαίο σύνολο καθώς θεωρούμε ότι η κατοίκηση στην πόλη δεν σταματά στον τόπο κατοικίας αλλά περιλαμβάνει όλους τους χώρους δραστηριοποίησης του ατόμου στην πόλη. Με την επιλογή του συγκεκριμένου οικοπέδου μας δόθηκε η δυνατότητα να μη σταθούμε μόνο στο σχεδιασμό ενός συγκροτήματος κατοικιών αλλά να προτείνουμε και κάποιες υπαίθριες διαμορφώσεις στο γειτονικό μας οικόπεδο το οποίο ως λανθάνον δυναμικό διαβάζεται αυτή τη στιγμή σαν ένα νεκρό κομμάτι της πόλης.

Με ένα σχετικό θεωρητικό υπόβαθρο πάνω στην έννοια του κατοικείν αλλά και στην πολυκατοικία της αθηναϊκής πραγματικότητας βγάλαμε κάποια συμπεράσματα τα οποία μας κατεύθυναν αργότερα σε πολλά στάδια του σχεδιασμού. Νέες κοινωνικές δομές καθώς και η πολλαπλότητα των αναγκών των χρηστών επιτάσσουν την δυνατότητα ευελιξίας των χώρων κατοικίας, ενώ παράλληλα οικονομικοί κυρίως παράγοντες υπαγορεύουν την τυποποίηση στην κατασκευή. Αυτό που ονομάσαμε τυπική μονάδα κατοικίας επιδιώξαμε να έχει τη δυνατότητα να στεγάζει πολλαπλά σενάρια κατοίκησης. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται από τη δυνατότητα που έχει ο κάθε χρήστης να διαμορφώσει το εσωτερικό της κατοικίας αλλά και την δυνατότητα επέκτασης που δίνεται σε κάποιους χώρους.  Έτσι η όψη του δρόμου δεν είναι στατική αλλά μπορεί να μεταβάλλεται σε βάθος χρόνου ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε χρήστη.