Ανοικτός Αστικός Χώρος. Από την κλειστή στην δημόσια σκηνή

Προτεραιότητα της σύγχρονης πόλης αποτελεί η προτεραιότητα στα κενά της. Έτσι στο προσκήνιο του δημόσιου χώρου της πόλης εμφανίζονται και οι κοινωνικές δράσεις της μικροκλίμακας.

Η εργασία εστιάζει στο κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή του Ψυρρή. Αναλύει τον δημόσιο χώρο και εντοπίζει τα στοιχεία εκείνα της συνεχούς μεταβαλλόμενης τοπολογίας ως γνώρισμα της σύγχρονης μητρόπολης.

Τα χωρίς σημασίας χρήσης, αστικά κενά αποτελούν κυρίως παράδειγμα. Αστικά θραύσματα και σφήνες μέσα στον ιστό της πόλης ακαθόριστης ταυτότητας και χρήσεων.

Στοιχεία μιας λανθάνουσας δυναμικής, οι χώροι αυτοί, με αμφιλεγόμενο πολλές φορές χαρακτήρα, αλλά με μια σωστή εκμετάλλευση μπορεί να αποτελέσουν καταλύτες για την αναζωογόνηση του αστικού τοπίου. Που στο σύνολο τους να συνθέτουν  ένα δίκτυο επαναπροσδιορισμού των πόρων της πόλης, εγκαθιδρύοντας  έτσι οργανικούς δεσμούς με αυτή, για την δημιουργία ενός Τοπίου αστικής θεατρικότητας.

Αν η γνωστή νεοελληνική ρήση  παραπέμπει σε δοχείο ζωής εδώ το πρόβλημα εντελώς αντίστροφα είναι η  δια – ροή της ζωής, η διαρκής και συνεχής μεταθέσεων.

Η μελέτη έτσι των συγκεκριμένων επιδράσεων του συνειδητά ή όχι διαμορφωμένου γεωγραφικού περιβάλλοντος που επηρεάζει άμεσα την συναισθηματική συμπεριφορά των ατόμων, τείνει ώστε ο δημόσιος  χώρος της πόλης να αποτελέσει τον τόπο της κοινωνικής δικτύωσης και βιωματικής μνήμης. Άρρητα συνδεδεμένος στη χρονική και χωρική ακολουθία. Έτσι μέσω αυτών των πολλαπλών οικειοποιήσεων η σύγχρονη μεγαλούπολη να αποτελέσει  ένα μη,  “μη τόπο” (Marc Auge).