Είναι γεγονός ότι, ενώ η τέχνη και η αρχιτεκτονική της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ελκύουν το διεθνές επιστημονικό ενδιαφέρον, τα μετά την Άλωση του 1453 απασχολούν μόνον Έλληνες ερευνητές. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι η ναοδομία τεσσάρων αιώνων στην Ελλάδα αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της εθνικής αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς, της οποίας σημαντικά μνημεία παραμένουν άγνωστα, τόσο στους ειδικούς, όσο και στο ευρύ κοινό. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη για επείγουσα τεκμηρίωση του αδημοσίευτου υλικού και για νέες γνώσεις.
Στο Σπουδαστήριο Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου γίνεται από εικοσιπενταετίας η προσπάθεια προώθησης των ερευνών γύρω από την εκκλησιαστική αρχιτεκτονική στην Ελλάδα μετά την Άλωση, προκειμένου να υπάρξει ανταπόκριση σε αυτήν την ανάγκη. Η προσπάθεια περιλαμβάνει μαθήματα εμβάθυνσης, δημοσιεύματα, συγκέντρωση πρωτογενούς φωτογραφικού και σχεδιαστικού υλικού και εκπόνηση διδακτορικών διατριβών. Ο παρών είναι ο έκτος τόμος ενός συλλογικού έργου με αυτοτελείς πρωτότυπες εργασίες, αφιερωμένες σε ναούς που κτίσθηκαν στην Ελλάδα κατά τους αιώνες της ξένης επικυριαρχίας, γραμμένες κυρίως από αρχιτέκτονες, συνεργάτες του Σπουδαστηρίου.
