Δια(βι)βάσεις-Πορεία στον πέτρινο Κόρακα

Η αναζήτηση της πλήρους έκφρασης μιας ανταγωνιστικής σχέσης, όπως αυτής του αστικού ιστού και του φυσικού τοπίου, οδήγησε την έρευνά μας στη ζεύξη τους. Επιλέχθηκε η αστική ζώνη Παπάγου, Χολαργού και Αγίας Παρασκευής που συνορεύει με τον Υμηττό. Η ζώνη αυτή, που βρίσκεται κοντά στον οικισμό, μετά το διάταγμα προστασίας του Υμηττού του 1978, μετονομάστηκε σε ζώνη Β, επιτρέποντας τη δημιουργία εγκαταστάσεων κοινωφελούς χρήσης. Συνεπώς, ένα τμήμα του ορεινού όγκου βρέθηκε πιεσμένο από αστικά στοιχεία και πολλούς φιλόδοξους διεκδικητές, κάτι που πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις με τη διάνοιξη της Αττικής Οδού (Περιφερειακή Υμηττού) το 2001. Η τομή αποδόμησε τη σχέση του βουνού με τον ιστό, προσδίδοντας έναν υπερτοπικό χαρακτήρα σε άλλοτε τοπικού χαρακτήρα δίκτυα. Η μελέτη επικεντρώθηκε στη θέση Πετροκόρακας του Χολαργού, καθώς η περιοχή δέχεται τις μεγαλύτερες πιέσεις, ενώ παράλληλα παρουσιάζει την πιο ενδιαφέρουσα μορφολογία και συγκεντρώνει ποικίλες ποιότητες όσον αφορά τα γεωλογικά της χαρακτηριστικά. Σε αντιδιαστολή με τις δυναμικές, σαφείς και μεγάλες χειρονομίες της πόλης, η πρότασή μας αφορά την ελάχιστη πράξη.