Πανεπιστημιακή Λέσχη στα Εξάρχεια

Το θέμα της διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία μιας πανεπιστημιακής λέσχης στα Εξάρχεια. Το κίνητρο για την εκπόνηση αυτής της διπλωματικής
είναι η έλλειψη πανεπιστημιακής λέσχης σε μια περιοχή όπως το κέντρο που σφύζει από νεολαία και φοιτητές, αφού στην περιοχή φιλοξενούνται πολλές
από τις πιο ιστορικές σχολές.
Το οικόπεδο στο οποίο έγινε η διπλωματική εργασία, ανήκει στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και έχει χρήση υπαίθριου πάρκινγκ. Το οικοδομικό
τετράγωνο περικλείεται από τις οδούς, ανατολικά την Χαριλάου Τρικούπη, δυτικά την Ζωοδόχου Πηγής, , βόρεια την Διδότου και νότια την Ναυαρίνου.
Στην περιοχή συναντούμε δύο κλίμακες κτιρίων. Ψηλά κτίρια στην Χ. Τρικούπη δημιουργούν ένα έντονο αστικό περιβάλλον, ενώ από την κάτω πλευρά,
στην Ζ. Πηγής τα χαμηλά νεοκλασικά κτίρια 2 - 3 ορόφων σε συνδυασμό με το δίκτυο πεζοδρόμων δημιουργούν ένα ήπιο αστικό τοπίο, μια αίσθηση
γειτονιάς.
Η συγκρότηση του κτιριολογικού προγράμματος προέκυψε από την ανάλυση του υπάρχοντος κτιρίου στην Ιπποκράτους. Δημιουργώ λοιπόν, δύο ενότητες, η πρώτη με χώρους πολιτιστικών δραστηριοτήτων (μουσικότμήμα, χορευτικό τμήμα, θεατρικό τμήμα, κινηματογραφικό τμήμα, φωτογραφικό τμήμα), και η δεύτερη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων (αναγνωστήριο-
βιβλιοθήκη, διδασκαλεία ξένων γλωσσών). Κέντρο των δύο παραπάνω ενοτήτων αποτελεί η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων.
Οι βασικές παραδοχές που έγιναν ήταν ο χειρισμός του υπαίθριου χώρου, το αστικό μέτωπο στην Χ. Τρικούπη σε συνδυασμό με την διαβάθμιση υψών
προς τα Εξάρχεια και η διάκριση των ενοτήτων του κτιρίου μέσα από τους όγκους.
Η χωροθέτηση του βασικού όγκου (πολιτιστικά) στο οικόπεδο που έγινε στην Χ. Τρικούπη συνεχίζει αφενός το αυστηρό αστικό μέτωπο ισχυρή γωνία)
και αφετέρου δημιουργεί ένα φράγμα ελεγχόμενης πρόσβασης στην αυλή με ορισμένα ανοίγματα. Ο εσωτερικός όγκος είναι χαμηλότερος, πιο μαλακός-
διάτρητος ενώ συνδιαλέγεται μέσω του ακάλυπτου και με τα γειτονικά κτίρια. Οι όγκοι διεισδύουν ο ένας στον άλλο ως δύο ανεξάρτητοι φέροντες οργανισμοί
τονίζοντας την διάκριση των ενοτήτων τόσο λειτουργικά όσο και μορφολογικά.
Ο υπαίθριος χώρος αντιμετωπίστηκε όχι σαν μια περίκλειστη οντότητα αλλά σαν χώρος προσβάσιμος - προσπελάσιμος που οριοθετείται από τις στοές και
δημιουργεί μια αστική πλατεία και ταυτόχρονα ένα χώρο υπαίθριων εκδηλώσεων-μια προέκταση της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων.