Πρώην Διεθνές Αεροδρόμιο Ελληνικού: Απόδοση του κενού στο κοινό

Το αεροδρόμιο του Ελληνικού, το πρώτο πολιτικό αεροδρόμιο της Αθήνας, λειτούργησε από το 1937 έως και το 2001. Η έκτασή του, περιλαμβάνοντας και το αντίστοιχο παραλιακό τμήμα, ανέρχεται σε 6.500 στρέμματα.

Από το 1995 έως και το 2007, οπότε και παρουσιάζεται από το ΥΠΕΧΩΔΕ το τελικό σχέδιο διαμόρφωσης του χώρου, που περιλαμβάνει σχεδιασμό μητροπολιτικού πάρκου στο ½ της έκτασης και ήπια πολεοδόμηση στην υπόλοιπη έκταση, πραγματοποιούνται επιπλέον 3 προτάσεις αξιοποίησης και διαμόρφωσης του χώρου από το πανεπιστήμιο του Harvard, το ΕΜΠ και τους τέσσερεις όμορους δήμους.

Στην παρούσα διπλωματική εργασία προτείνεται η δημιουργία πάρκου υψηλού πρασίνου στο σύνολο της έκτασης, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται πολιτιστικές, αθλητικές, εκπαιδευτικές δραστηριότητες και δραστηριότητες αναψυχής. Προς εξοικονόμηση κόστους και προϊόντων αποξήλωσης, διατηρούνται οι διάδρομοι του αεροδρομίου και μετατρέπονται σε κύριο άξονα κυκλοφορίας και υπαίθριων δραστηριοτήτων του πάρκου, ενώ παράλληλα διατηρούνται υπάρχοντα κτίρια και δεν προβλέπεται η κατασκευή νέων. Ορίζονται διαδρομές κυκλοφορίας οχημάτων και πεζών, ώστε να συνδέονται επαρκώς όλες οι περιοχές του πάρκου μεταξύ τους. Το νερό, ως στοιχείο σύνδεσης του Υμηττού με την θάλασσα, εμφανίζεται στο πάρκο δημιουργώντας 6 υδάτινους διαδρόμους, των οποίων η διαμόρφωση ποικίλει, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες του πάρκου αλλά παράλληλα να αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες του πάρκου. Το πάρκο διακρίνεται σε φυσικές ενότητες πρασίνου και ενότητες δραστηριοτήτων που λειτουργούν εναλλάξ καθόλη την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας και τις 4 εποχές του χρόνου, απευθυνόμενες σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, έτσι ώστε να αποτελέσει έναν δημόσιο χώρο – πόλο έλξης για όλους τους κατοίκους της πόλης.