Θήβα: Οι αρχαίες δομές ως μέσο ανάπλασης της σύγχρονης πόλης
Η διπλωματική αυτή εργασία ασχολείται με την περίπτωση της πόλης της Θήβας, μιας εκ των αρχαιότερων ελληνικών πόλεων, που οφείλει τη γένεση της στην ιδιαίτερη τοπιογραφία της, στοιχεία τα οποία έχουν χαθεί κάτω από τη σύγχρονη πόλη, η οποία αναπτύσσεται άναρχα και οικοδομείται αλόγιστα, θάβοντας κυριολεκτικά την ίδια της ταυτότητα και δυσχεραίνοντας τη ζωή των κατοίκων της.
Στόχος της εργασίας είναι η ανάπλαση της πόλης και η επαναδιοργάνωσή της σε ένα λειτουργικό σύστημα, το οποίο επιχειρείται με βάση την αξιοποίηση και επαναφορά των αρχαίων δομών της. Προτείνεται, λοιπόν, η μέθοδος της αυτοανάπλασης σε τρία επίπεδα, σε επίπεδο οικιστικής ανάπτυξης ολόκληρης της πόλης, σε επίπεδο αρχαιολογικής ενοποίησης, ενοποίησης πρασίνου και οργάνωσης της κυκλοφορίας της ακρόπολης, Καδμείας, ενώ, τέλος, επικεντρώνεται το ενδιαφέρον στην ανάπλαση του δακτυλίου γύρω από την ακρόπολη, ο οποίος αποτελεί τον κοινό τόπο ολων των παραπάνω συστήματων.
Σε κάθε επίπεδο, όμως, ο χειρισμός του θέματος έγινε με γνώμονα την κατανόηση της ταυτότητας της πόλης, και οι παρεμβάσεις περιορίστηκαν στην ανάδειξη και αποκατάσταση των αρχαίων δομών. Οι αρχαίες δομές, ως φορείς της ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας τους, χρησιμοποιούμενες ως δομικά στοιχεία, προσδίδουν αυτήν την αξία και στην ανάπλαση, καθιστώντας την πόλη ένα ζωντανό μνημείο, απευθυνόμενο στο σύγχρονο κάτοικο και επισκέπτη.
