Νέα αστικά "τοπία". Το εθνικό κέντρο έγκαιρης παρέμβασης για κωφά παιδιά.

Αρχικά διερευνάται ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία των Κωφών επηρεάστηκε και εξελίχθηκε μέσα από σημαντικές ιστορικές περιόδους, σε μια προσπάθεια ερμηνείας ενός ιδιαίτερα πολύπλοκου πολιτισμού. Την σημαντικότερη τομή αποτέλεσε η ανάπτυξη της νοηματικής γλώσσας και η ίδρυση του πρώτου σχολείου Κωφών στα μέσα του 17ου αιώνα στο Παρίσι. Μέσα από την ανάλυση επιστημονικών δεδομένων και ποσοστιαίων μεταβολών επιχειρείται η ανάγνωση της ιδιαιτερότητας της κώφωσης. Η πολιτισμική ερμηνεία του ήχου αποτελεί έναν τρόπο κατανόησης του ιδιαίτερου τρόπου ζωής τους, συμπεριλαμβανομένης και της επανερμηνείας αυτού σε άλλα πολυαισθητηριακά ερεθίσματα. Η πρόσφατη ανάπτυξη της γενετικής και των ιατρικών επιτευγμάτων έφερε ένα νέο κύμα αντιδράσεων στην αντιμετώπιση της κώφωσης.

Στην συνέχεια επιχειρείται η προσπάθεια ανάλυσης των πολεοδομικών, αστικών και φυσικών συστημάτων της ευρύτερης και ειδικότερης περιοχής μελέτης. Αρχικά παρουσιάζονται οι περιοχές διάδρασης των κωφών σε όλο το Λεκανοπέδιο της Αττικής, ενώ στην συνέχεια μέσα από πολεοδομικές αναλύσεις και προτεινόμενες διαδρομές στον αστικό ιστό καθώς και μέσα από την μελέτη του ιδιαίτερου ανάγλυφου της περιοχής εστίασης, εκτίθενται οι λόγοι που οδήγησαν στην επιλογή του συγκεκριμένου τόπου για την εγκατάσταση του εθνικού κέντρου έγκαιρης παρέμβασης για Κωφά παιδιά.

Μια έννοια η οποία αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα της συνθετικής συγκρότησης, είναι η έννοια της εγγραφής. Με αυτό τον τρόπο υποστηρίζουμε ότι πιθανά δεν μπορεί να υπάρξει χωρική αντίληψη χωρίς κάποιο μηχανισμό Γραφής. Ενισχύοντας μάλιστα αυτή την υπόθεση κατανοούμε ότι το έδαφος, το σώμα και η ύλη αποτελούν τα πρωταρχικά σύμβολα της εγγραφής του ανθρώπου στο χώρο. Έτσι, η πρόοδος της αυτογνωσίας του ατόμου ξεκινά παράλληλα με την πρόοδο της αντίληψης του για το χώρο. Η αντίληψη αυτή συγκροτείται μέσα από μια χαλαρά δομημένη μορφή στα πρώτα χρόνια της ζωής του, ταυτόχρονα όμως δομείται συνεχώς και διαμορφώνεται προοδευτικά παράλληλα με τις εμπειρίες που αποκτά το άτομο από το περιβάλλον του. Ακόμη περισσότερο μιλώντας για τα Κωφά παιδιά η ερμηνεία του κόσμου συγκροτείται μέσα από κινήσεις, αισθητηριακά ερεθίσματα και τη συγκρότηση της μνήμης, σε μεγαλύτερο και περιπλοκότερο βαθμό από τα ακούοντα παιδιά. Αυτή η παρατήρηση οδήγησε στην συνθετική σύλληψη η οποία ενισχύθηκε τόσο σε επίπεδο θεωρητικής όσο και σε επίπεδο σχεδιαστικής προσέγγισης.