NLIA: Το νέο αεροδρόμιο Λάρνακας

Το έργο τοποθετείται στη Λάρνακα, στο χώρο που αυτή τη στιγμή γίνονται εργασίες για την ανέγερση των εγκαταστάσεων του Νέου Διεθνές Αεροδρομίου Λάρνακας. Η διπλωματική εργασία, μελετά τον περιβάλλοντα χώρο του αεροδρομίου και εστιάζεται στο σχεδιασμό του τερματικού κτιρίου.

Κατά τον σχεδιασμό του masterplan του αεροδρομίου δόθηκε ιδιαίτερη στο σχεδιασμό του οδικού δικτύου, με σκοπό να προσφέρει μια λειτουργική λύση, αξιοποιώντας τους χώρους του υφιστάμενου αεροδρομίου και διαμοιράζοντας τις λειτουργίες του νέου τερματικού κτιρίου. Έγινε προσπάθεια να αποφευχθεί η δημιουργία γέφυρας και να περιοριστεί  η προσθήκη δρόμων, χωρίς να χάθεί η συγκρότηση του συστήματος. Με αυτό τον τρόπο οι ελέυθεροι χώροι στο οικόπεδο μετατρέπονται σε χώρους πρασίνου.

 Η οροφή του κεντρικού κτιρίου είναι σχεδιασμένη σε μορφή κύματος. Αυτή η ιδέα συγκροτήθηκε μελετώντας αφαιρετικά δύο βασικά στοιχεία στο αεροδρομίου: το υγρό στοιχείο που κυριαρχεί στο οικόπεδο όπως αυτό περικλείεται από τις αλυκές και βλέπει στις τρεις μεριές του θάλασσα και το εναέριο στοιχείο πάνω στο οποίο στηρίζεται η βασική λειτουργία των αεροπλάνων, δίνοντας νόημα στην ύπαρξη των αερολιμένων. Τα δύο αυτά στοιχεία, νερό και αέρας,  όταν ενωθούν δημιουργούν κύμα. Η συνθετική ιδέα του κύματος στη μορφή του τερματικού κτιρίου για τον εναέριο ταξιδιώτη που το βλέπει από ψηλά, ακολουθεί την πανοραμική θέα της θάλασσας και υποδηλώνει τη συνέχειά της μέσα στο κτίριο και κατ’ επέκταση στο υπόλοιπο νησί, δημιουργώντας μια γνώριμη και φιλική αίσθηση.

Οι διάδρομοι που εκτείνονται στη βορειοανατολική και νοτιοδυτική πλευρά του κτιρίου έχουν μορφή συμπιεσμένου κυλίνδρου, θυμίζοντας τούνελ και προετοιμάζοντας με αυτό τον τρόπο τους επιβάτες για την μετάβασή τους στο τελικό τούνελ, τις γέφυρες που οδηγούν στα αεροπλάνα.  Η συνθετική ιδέα του τούνελ, η οποία αναπτύχθηκε με τη χρήση τσαμιών στις δύο όψεις του, προσθέτει άπλετο φως στο χώρο και θέα στη θάλασσα και στα αεροπλάνα, που ενώ βάζει τον επισκέπτη στη λογική της τελικής ευθείας προς τον προορισμό του, δημιουργεί ταυτόχρονα μια αίσθηση ευχάριστης παραμονής στο χώρο που τον περιβάλλει. Η ιδέα της στρογγυλοποίησης στη μορφή ακολουθεί την αρχική σύνθεση του κύματος, το οποίο κτυπώντας πάνω στα στοιχεία που υπάρχουν μέσα και γύρω από αυτό προκαλεί ελλειπτικά σχήματα και κυκλικές προεξοχές.