Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει θραύσματα αρχιτεκτονικής σκέψης της σύγχρονης εποχής που έχουν πυκνώσει γύρω από πέντε θεματικούς άξονες: τη σημασία του παρελθόντος για το παρόν και το μέλλον της αρχιτεκτονικής, τη βιωματική συγκρότηση της πόλης, τη σχέση φαντασίας και πραγματικότητας, την κριτική αυτονομία του λόγου και τη μετάλλαξη τον όρων της αρχιτεκτονικής ποιητικής στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η αντιφατική συνοχή των δοκιμιών καθρεφτίζει τη γοητευτική πολυπλοκότητα μιας ανερμήνευτης πραγματικότητας που όσο την πλησιάζεις τόσο περισσότερο ξεφεύγει. Η τοποθέτηση του συγγραφέα αμφισβητεί την ιδεολογική συγκρότηση του ιστορικού λόγου ως ολικής ερμηνείας του αρχιτεκτονικού -τουλάχιστον - κόσμου. Η ιστορία είναι η φαντασιακή κατασκευή του παρελθόντος που έχουμε ανάγκη στο παρόν για να οικοδομήσουμε το μέλλον. Η ίδια πραγματικότητα είναι μέρος της αφήγησης αυτής. Και η αρχιτεκτονική είναι η συμπύκνωση, σε βαθμό στερεοποίησης, του τρόπου με τον οποίο ζούμε και σκεφτόμαστε, μιλάμε και ονειρευόμαστε στη σύγχρονη εποχή. Η φαντασμαγορία των εικόνων της είναι ένα μέτρο του θεάματος της κοινωνίας μας.
